Prosiłbym o wyjaśnienie, jakie jest powiązanie między tym, że ktoś żyje, a tym, że film jest nieprawdziwy?
Jakieś konkrety?

wyobraź sobie że ciebie ktoś przedstawia w filmie jako dziada gadającego do wyimaginowanych ludzi.

Czyli powinni poczekać, aż staruszka zemrze i wtedy mogliby nakręcić ten film? :)

Czy przedstawili prawdę? Margaret Thatcher przebyła kilka udarów, cierpiała na demencję, o czym informowała jej córka. Można byóo wysnuć takie przypuszczenia. Z drugiej strony, same te "wizje" nie były jakoś specjalnie przykre w oglądaniu... takie moje odczucie.
Minusem jednak w tym filmie był chaotyczny sposób żonglowania scenami. Było się na raz w trzech czasach... teraźniejszość, teraźniejszość z nieżywym mężem i przeszłość. Za dużo dobrego na raz.

Czy powinni poczekać? Zdaniem wielu komentatorów w prasie i Internecie - tak, powinni. Dlatego, że walka z przejawami Alzheimera, która jest przedstawiona w filmie, trwała, gdy widzowie oglądali film w kinie. Stanowiło to naruszenie prywatności byłej premier i jej rodziny. Thatcher, nawet z demencją, miała prawo do tego, by nie wchodzić do jej domu z kamerą, nawet w tak pośredni sposób, gdyż film stanowi spekulację o tym, jak wyglądało jej życie. Nie mówiąc o tym, że to słaby film, jakiego Żelazna Dama z pewnością by nie chciała. Można powiedzieć, że to brak szacunku czy współczucia, a nawet zarabianie pieniędzy na cudzej tragedii. Ludzi ciekawych, jak na emeryturze żyje kontrowersyjna polityk nie zabrakło. Byli i tacy, którzy odczuli satysfakcję widząc, jak ich przeciwniczka marnie skończyła, zapewne pomyśleli, że ma to, na co zasłużyła. Dlatego lepiej nie kręcić takich filmów i nie wyzwalać takich złych emocji wtedy, gdy osoba, której to dotyczy jeszcze żyje.

Nigdy tego filmu nie obejrzała. Na całe szczęście. Zawsze odmawiała oglądania filmów które o niej nakręcono i nie inaczej było tym razem. Film za to obejrzeli przyjaciele i wnuczka. Wszyscy byli zdegustowani tym co zobaczyli